مدح و ولادت امام زمان عج الله تعالی فرجه
دور زمان به نیمۀ شعبان رسیده است اندوه و درد و غصّه به پایان رسیده است تـابـیـدن سـتـارۀ مجـلـس مبارک است این صاحب کـمال که از راه آمدهست این وجه ذوالجلال که از راه آمدهست بُـرهـان قـاطع هـمـۀ دوسـتـان مـاست این نورسیده ماه شبستان نرجس است این سورۀ تبارک قـرآن نرجـس است فرمانبری از او به همه خلق گشته فرض از هیبتش بفهم که فرزند عسکریست لبخند او به خاطر لبخـندِ عسکریست این حرف جز به وصف تو انشا نمیشود دل در هوای وصل تو بیتابِ سامراست چشمم در انتظار شب و خوابِ سامراست احساس می کنیم که فردا از آن ماست شـیـعـه بـه انـتـظـار تو بایـد بـأیـسـتـد وقـتـی که اسـم خـاص تو آید بـأیـسـتد با اینکه سیرهات چو مُحمّد، مُحبّت است باید که ذوالفـقار بگیری به دستِ خود روی فَرَس، مهار بگیری به دستِ خود بیـنـند چون که خلق، عـلـمداریِ تو را آقـا بـیـا و بـر سـَـلَـفـیهـا عِـتـاب کـن قـدری پیِ هـلاکـتِ داعـش شتـاب کن از خون تمام معرکه را رنگ میکنی ای قــتـلـه گـاهْ دیــدۀ مـا زودتــر بـیــا ای پـیـرِ اشک کـرب و بلا زودتـر بیا جدّت صدات میزنـد از منـبـر سـنـان |